razı

sif. və zərf <ər.> Bir şeydən razı olan; məmnun. Yüz cəfa eyləsən, ey şux, könüldür razi. S. Ə. Ş.. Qubernatordan tutmuş axırıncı pristavadək <İskəndər bəyin> evinə gələrkən hər barədə razı gedərdi. Ə. H.. Razı düşmək – razılaşmaq, razılıq ifadə etmək, razı olmaq. Vəzir nə qədər dedisə, padşah razı düşmədi. (Nağıl). Razı qalmaq – razı olmaq, məmnun olmaq. <Rəhim xan Sitarəyə:> Mən zənn edirəm ki, sən məndən razı qalarsan. . C. C.. Qoca . . gözlərini yarı qapayaraq şagirdinə qulaq asdı, onun könlü xoş bir iftixar hissi ilə isindi, ustad şagirdindən razı qaldı. Ə. M.. Razı olmaq – razılığını vermək, razılıq ifadə etmək. <Bayram:> Sənin ölümünə heç vaxt razı ola bilmənəm. M. F. A.. // Bir şeyə müsbət cavab vermək; icazə vermək, razılaşmaq. <Sərvər:> Hərgah sən mən deyənə razı olsan, işi düzəldərəm. Ü. H.. <Sevil Gülüşə:> Yox, a qız, heç Balaş razı olar? C. C.. Razı salmaq – razı etmək, razılığını əldə etmək, məmnun etmək. <Alı kişi:> Oğul, Rövşən, get, buzov yiyəsini tap, buzovun cəriməsini ver, razı sal. «Koroğlu». <Gültəkin Dövlət bəyə:> Mən heç bir şey istəmirəm. Yalnız <Aydını> razı salın. C. C..